آیین‌نامه‌ حفاظت‌ و بهداشت‌ عمومی در کارگاه‌ها + فایل word

زمان تقریبی مطالعه: 16 دقیقه

فصل‌ دهم‌ – وسایل‌ استحفاظی‌ فردی‌

ماده‌ ۶۱: کارفرما موظف‌ است‌ در هر سال‌ دو دست‌ لباس‌ کار مجاناً در اختیار هر کارگر بگذارد. لباس‌ کار باید مناسب‌ با نوع‌ کار باشد و طوری‌ تهیه‌ شود که‌ کارگر بتواند به‌ راحتی‌ وظائف‌ خود را انجام‌ دهد و موجب‌ بروز سوانح‌ نگردد.

تبصره – به کارگران زن علاوه بر لباس کار باید سربند نیز داده شود.

ماده‌ ۶۲: به‌ کارگرانی‌ که‌ با مواد شیمیایی‌ کار می‌کنند باید علاوه‌ بر لباس‌ کار – بر حسب‌ نوع‌ کار وسایل‌ استحفاظی‌ لازم‌ از قبیل‌ پیش‌ بند و کفش‌ و دستکش‌ مخصوص‌ و عینک‌ و غیره‌ که‌ آنان‌ را از آسیب‌ مواد مزبور مصون‌ دارد، داده‌ شود.

ماده‌ ۶۳: به‌ کارگرانی‌ که‌ در مجاورت‌ کوره‌های‌ ذوب‌ فلز و آهنگری‌ کار می‌کنند باید لباس‌ یا پیش‌ بند نسوز و نقاب‌ یا عینک‌ و به‌ کارگرانی‌ که‌ مستقیماً با مواد گداخته‌ کار می‌کنند علاوه‌ بر وسایل‌ فوق‌ دستکش‌ و کفش‌ نسوز داده‌ شود.

ماده‌ ۶۴: برای‌ سیم‌ کشی‌ و هر نوع‌ کار دیگر در ارتفاعات‌ مانند دیوارها و پایه‌های‌ بلند و بطور کلی‌ هر محلی‌ که‌ امکان‌ تعبیه‌ وسایل‌ حفاظتی‌ برای‌ جلوگیری‌ از سقوط‌ کارگر مقدور نباشد باید به‌ کارگران‌ کمربند اطمینان‌ داده‌ شود.

ماده‌ ۶۵: لباس‌ کارگرانی‌ که‌ با مواد سمی‌ کار می‌کنند باید در محل‌ مخصوصی‌ جدا از محل‌ لباس‌کن‌ عمومی‎نگاهداری‌ و به‎ترتیبی‌ شستشوشودکه‎کارگران‌ را از آسیب‎نفوذ سم ‎مصون‌ بدارد.

ماده‌ ۶۶: برای‌ کارگرانی‌ که‌ موقع‌ کار در معرض‌ سقوط‌ اجسام‌ قرار دارند باید کفش‌ حفاظتی‌ و کلاه‌ مخصوص‌ حفاظتی‌ از فلز و یا ماده‌ سخت‌ دیگری‌ که‌ قابل‌ اطمینان‌ باشد تهیه‌ شود.

ماده‌ ۶۷: کارفرما مکلف‌ است‌ مراقبت‌ نماید کارگرانی‌ که‌ در نزدیکی‌ قسمت‌های‌ گردنده‌ ماشین‎آلات‌ مشغول‌ کار می‌باشند. موهای‌ خود را‎کوتاه‌ نموده‌ و یا به‌وسیله‎سربندنگهداری‌ نمایند.

ماده‌ ۶۸: در مواردی‌ که‌ نوع‌ کار طوری‌ است‌ که‌ خطراتی‌ برای‌ چشم‌ کارگران‌ وجود دارد از قبیل‌ سمباده‌ و جوشکاری‌ و ماشین‌های‌ تراش‌ و نظائر آن‌ کارفرما مکلف‌ است‌ عینک‌های‌ مخصوص‌ مناسب‌ با کار در دسترس‌ کارگران‌ بگذارد.

ماده‌ ۶۹: کارفرما مکلف‌ است‌ به‌ کارگرانی‌ که‌ روی‌ شبکه‌ تحت‌ فشار برق‌ کار می‌کنند و در معرض‌ خطر برق‌ زدگی‌ هستند علاوه‌ بر ابزار مخصوص‌ دستکش‌ و کفش‌ و کلاه‌ مخصوص‌ عایق‌ الکتریسیته‌ بدهد.

ماده‌ ۷۰: در مواردی‌ که‌ جلوگیری‌ از انتشار گرد و غبار و مواد شیمیایی‌ و یا تهویه‌ محیط‌ آلوده‌ به‌ مواد مزبور از لحاظ‌ فنی‌ ممکن‌ نباشد کارفرما موظف‌ است‌ ماسک‌ و یا وسایل‌ استحفاظی‌ متناسب‌ دیگری‌ تهیه‌ و در اختیار کارگر مربوطه‌ قرار دهد.

ماده‌ ۷۱: در محیط‌های‌ مرطوب‌ و در مورد کارهایی‌ که‌ در آب‌ انجام‌ می‌شود کارفرما باید به‌ تناسب‌ نوع‌ کار کفش‌ یا چکمه‌های‌ لاستیکی‌ و در صورت‌ لزوم‌ دستکش‌های‌ غیر قابل‌ نفوذ تهیه‌ و در دسترس کارگران بگذارد.

ماده‌ ۷۲: به‌ کارگرانی‌ که‌ با اشیاء و مواد برنده‌ (از قبیل‌ اوراق‌ فلزی‌ و جام‌های‌ شیشه‌و خورده‌شیشه‌ و غیره‌) کار می‌کنند باید دستکش‌های‌ متناسب‌ با نوع‌ کار داده‌شود.

ماده‌ ۷۳: کارفرما مکلف‌ است‌ به‌وسیله‌ مسئولین‌ فنی‌ خود کلیه‌ وسایل‌ استحفاظی‌ را مرتباً بازرسی‌ و در صورت‌ لزوم‌ تعمیر و یا تعویض‌ نماید تا پیوسته‌ وسایل‌ مزبور برای‌ تامین‌ حفاظت‌ کارگران‌ آماده‌ باشد.

ماده‌ ۷۴: کارفرما مکلف‌ است‌ مراقبت‌ نماید که‌ کارگران‌ مرتباً از وسایل‌ استحفاظی‌ که‌ به‌وسیله‌ او تهیه‌ و در اختیار آنان‌ گذاشته‌ شده‌ استفاده‌ نمایند. عدم‌ استفاده‌ از وسایل‌ مزبور قصور در انجام‌ وظیفه‌ محسوب‌ می‌شود.

اشتراک گذاری:

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *